Zoals er soms een melodietje in je hoofd op komt en niet meer weg gaat, zo kwam de naam De Luistering in gedachten bij Tom, toen hij onder deze naam zijn praktijk begon.
"Dat was niet omdat ik vind dat goed luisteren en gehoord worden wezenlijke aspecten van een goede hulpverlenings-relatie zijn. Nee, het woord drong zich op als een niet bestaande tegenstelling tot ontluistering. Eigenlijk niet eerlijk van onze taal! We hebben wel een woord voor het verloren gaan van glans en waardigheid. Maar het herwinnen van luister, van glans, van waardigheid, van zin - daar hebben we geen woord voor. En dit is wat ik nu juist zo kenmerkend vind voor het contextueel werken, in welke vorm van hulpverlening ook. Zoeken naar wat bij alle breuken en beschadigingen tussen mensen nog wel of opnieuw mogelijk is. En hoe vaak heb ik dit niet zien gebeuren, dat zelfs óngedacht herstel, heling mogelijk werd - en tot welzijn leidde, niet alleen tússen mensen maar ook psychisch en fysiek bij de betrokken personen.
Dat niet bestaande woord, luistering, is voor mij een prachtige omschrijving van wat mij motiveert om met mensen contextueel te werken. Luister hervinden met mensen die door de wederwaardigheden van het leven min over zichzelf zijn gaan denken, die zich vernederd voelen. In je kracht komen, zouden anderen zeggen. Je waardigheid hervinden en de waardigheid van anderen meer respecteren. Ontdekken hoe waardevol je bent, in eigen ogen, maar liefst ook door de waardering die je van anderen ondervindt. Als dat gebeurt na jaren van heet conflict, of van kille afstand en pijnlijk zwijgen, dan vind ik luistering daar het mooiste woord voor".
Vanuit die gedachten ontwierp Tom ook het logo van onze praktijk. Lees wat hij daarover schrijft op deze pagina.
Later voegde Stella zich bij deze praktijk. Zij ontwikkelde in het kader van de Klinisch Pastorale Vorming in 'Zon en Schild', Amersfoort, een cursus-week met de naam 'de luister van het luisteren'.
Natuurlijk refereert de naam van onze praktijk ook aan de 'luister' van het luisteren, die kwetsbare, fijnzinnige en ook precaire activiteit die luisteren is. Van onze leermeester René Maas leerden we 'spelend luisteren'. Hij leerde ons zijn 'ALS' paradigma (Aandacht, Luisteren, Stilte) en van daaruit creatief omgaan met woorden, beelden en lichaams-gewaarwordingen . Hij hielp ons zó te luisteren dat de woorden worden geproefd en tot bloei mogen komen. Dan ontvouwen zich werelden van ervaring. Zo mogen we samen met de ander ervaringen 'tot woord laten komen', en niet zozeer 'ónder woorden brengen'.
'Luister' is 'gloed' of 'glans'. Pottenbakkers hebben daar ook verstand van. Zij werken met 'luster-glazuren' . Het kenmerk van luster glazuur is de olieachtige gloed die het glazuur bevat.
Etymologisch komt 'luister' van het Latijnse 'lustrare', verlichten. Luisteren maakt het leven lichter, minder donker en minder zwaar.
Dat luisteren mag bijdragen tot glans en gloed, tot ópleven en ópademen! Dat hopen we en daaraan willen we met De Luistering bijdragen.